Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα απόφαση αναφορικά με αξιώσεις σε περιουσία πρώην συζύγου που απεβίωσε εξέδωσε στις 14.4.2022, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο στην Έφεση Αρ. 22/2020, ερμηνεύοντας μεταξύ άλλων το Άρθρο 15 του Ν.232/1991 το οποίο περιορίζει την γέννηση του δικαιώματος σε τρίτους όταν ο δικαιούχος αποβιώσει.
Ως γνωστό, το Άρθρο 14(1) του Ν. 232/1991 επιτρέπει σε πρώην συζύγους να αιτηθούν στο Οικογενειακό Δικαστήριο να τους αποδοθεί το μέρος της αύξησης της περιουσίας του άλλου για το οποίο έχουν συνεισφέρει.
Ακολούθως στον ίδιο νόμο, το Άρθρο 15(β) αναφέρει ότι η προβλεπόμενη από το άρθρο 14 αξίωση “δε γεννιέται, σε περίπτωση θανάτου, στο πρόσωπο των κληρονόμων του συζύγου που πέθανε”
Το άρθρο αυτό ήταν ο λόγος που πρωτόδικα, το Οικογενειακό Δικαστήριο απέρριψε εναρκτήρια Αίτηση η οποία στρεφόταν εναντίον των διαχειριστών της περιουσίας του αποθανών πρώην συζύγου της Αιτήτριας. Θεώρησε ότι το άρθρο απαγορεύει την αξίωση εναντίον των κληρονόμων του.
Ανατρέποντας την απόφαση αυτή, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο ερμήνευσε το Α.15(β) ότι αναφέρεται στο προσωποπαγές του δικαιώματος του αιτούντος συζύγου να αξιώσει εναντίον του πρώην συζύγου. Δηλαδή αν πεθάνει ο δικαιούχος σε συνεισφορά, δεν μπορούν οι κληρονόμοι του να κινηθούν νομικά εναντίον του πρώην συζύγου και να αξιώσουν να αποδοθεί σε αυτούς η συνεισφορά.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το σημείο της απόφασης όπου το Δ.Ο.Δ., με μια θεώρηση του Ελληνικού σχετικού νόμου, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποταθεί στο Οικογενειακό Δικαστήριο για αξίωση σε συμμετοχή σε περιουσία, σύζυγος του οποίου η/ο σύζυγος του απεβίωσε, χωρίς προηγούμενα να είχαν χωρίσει:
«Και δεν έχει βέβαια σημασία αν ο γάμος λυθεί με τον θάνατο του άλλου συζύγου ή ο γάμος λύθηκε, ακυρώθηκε ή υπήρξε διάσταση μεταξύ των συζύγων και στη συνέχεια απεβίωσε ο άλλος σύζυγος».
Στέφανος Παπαθεοδώρου
Δικηγόρος
